Job 19

1 پسایوبدر جوابگفت:

2 «تا بهكیجانمرا میرنجانید؟ و مرا بهسخنانخود فرسودهمیسازید؟

3 ایندهمرتبهاستكهمرا مذمّتنمودید، و خجالتنمیكشید كهبا منسختیمیكنید؟

4 و اگر فیالحقیقهخطا كردهام، خطایمننزد منمیماند.

5 اگر فیالواقعبر منتكبّر نمایید و عار مرا بر مناثباتكنید،

6 پسبدانید كهخدا دعویمرا منحرفساخته، و بهدامخود مرا احاطهنمودهاست.

7 اینكاز ظلم، تضرّعمینمایمو مستجابنمیشومو استغاثهمیكنمو دادرسینیست.

8 طریقمرا حصار نمودهاستكهاز آننمیتوانمگذشتو بر راههایمنتاریكیرا گذاردهاست.

9 جلالمرا از منكندهاستو تاجرا از سر منبرداشته،

10 مرا از هر طرفخرابنموده، پسهلاكشدم. و مثلدرخت، ریشهامید مرا كندهاست.

11 غضبخود را بر منافروخته، و مرا یكیاز دشمنانخود شمردهاست.

12 فوجهایاو با هممیآیند و راهخود را بر منبلند میكنند و بهاطرافخیمهمناردو میزنند.

13 «برادرانمرا از نزد مندور كردهاستو آشنایانماز منبالكلّ بیگانهشدهاند.

14 خویشانممرا تركنمودهو آشنایانممرا فراموشكردهاند.

15 نزیلانخانهامو كنیزانممرا غریبمیشمارند،و در نظر ایشانبیگانهشدهام.

16 غلامخود را صدا میكنمو مرا جوابنمیدهد، اگر چهاو را بهدهانخود التماسبكنم.

17 نفسمننزد زنممكروهشدهاستو تضرّعمننزد اولاد رحممادرم.

18 بچّههایكوچكنیز مرا حقیر میشمارند و چونبرمیخیزمبهضدّ منحرفمیزنند.

19 همهاهلمشورتماز مننفرتمینمایند، و كسانیرا كهدوستمیداشتماز منبرگشتهاند.

20 استخوانمبهپوستو گوشتمچسبیدهاست، و با پوستدندانهایخود خلاصییافتهام.

21 بر منترحّمكنید! ترحّمكنید شما ایدوستانم! زیرا دستخدا مرا لمسنمودهاست.

22 چرا مثلخدا بر منجفا میكنید واز گوشتمنسیر نمیشوید.

23 كاشكهسخنانمالا’ننوشتهمیشد! كاشكهدر كتابیثبتمیگردید،

24 و با قلمآهنینو سرببر صخرهایتا بهابد كندهمیشد!

25 و منمیدانمكهولی منزندهاست، و در ایامآخر، بر زمینخواهد برخاست.

26 و بعد از آنكهاینپوستمنتلفشود، بدونجسدمنیز خدا را خواهمدید.

27 و مناو را برایخود خواهمدید. و چشمانمنبر او خواهد نگریستو نهچشمدیگری. اگر چهگُردههایمدر اندرونمتلفشدهباشد.

28 اگر بگویید چگونهبر او جفا نماییمو حالآنگاهاصلامر در منیافتمیشود.

29 پساز شمشیر بترسید، زیرا كهسزاهایشمشیر غضبناكاست، تا دانستهباشید كهداوریخواهد بود.»